0
Çünkü varlığımdan kuşku duymadığım bu ‘ben’i kavramaya çalıştım mı, onu tanımlamaya, özetlemeye çalıştım mı parmaklarım arasından akıp giden bir su oluveriyor. Bürünebildiği tüm yüzleri çizebilirim. (…) Ama yüzlerin toplamı yapılmaz. (…) Kendi kendime yabancı kalacağım hep.[i] “Böylece adını koyuyordu saf benlik denen o aldatıcı mit’in: Boşluk, hiçlik.”[ii] Tutunamayanlar, öznel, içsel bir dünyanın romanıdır. Fakat toplumsal/dilsel...